Zindelijkheidstraining

Jinthe zit al een aantal weken op het potje. Met kleren aan, het liefst omgekeerd, maar vooral met bijpassend geluid ‘Pssssssst’. Het zogeheten ‘pasje’ wordt veelvuldig gedaan. Niet alleen door Jinthe zelf, minstens net zo vaak door een volledig ontklede pop en af en toe door haar schoenen.
Dat zet je als verse moeder aan het denken. Potje, signalen, plasgeluidjes, spelen. Het is vast HET moment om er serieus werk van te maken. Als je dan gaat googelen kom je de wereld aan informatie tegen. Ik koos natuurlijk voor het artikel ‘maak je peuter zindelijk in 3 dagen’. Ook al is Jinthe nog maar een opgeschoten baby, diep onder de indruk als ik ben over haar intelligentie, leek me dat geen enkel probleem.
Dapper kocht ik 6 onderbroeken bij de Zeeman. Ik voerde een zeer serieus gesprek met Jinthe. ‘Je bent groot, en vandaag krijg je een onderboek aan en ga je op het potje plassen.’ ‘Ja’ zei Jinthe. We hadden een deal. Ik deed alles wat me was opgedragen in het artikel. Het belangrijkste was om het vooral over ‘droog’ te hebben. ‘Droog is het woord!’ schreeuwde het artikel. ‘We hebben het alleen over droog, niet over nat’. Als je kind in het broekje plast zeg je: Jekkie bah. Jekkie bah jekkie bah, moet ik dat echt uit mijn strot krijgen dacht ik. Maar bij gebrek aan alternatief heb ik vandaag voor het eerst ‘jekkie bah’ gebezigd. Ik nam het zeer serieus.
Je moest je kind veel drinken geven want dat vergrootte het aantal oefenmomenten. Ik maakte een enorme fles lauwwarm diksap. Het werkte als een trein, Jinthe dronk de fles in 1 keer leeg. De oefenmomenten volgden elkaar echter in hoog tempo op. Binnen een kwartier had Jinthe 4 keer in in haar broekje (en legging, en sokken) geplast. De jekkie bah’s waren niet van de lucht. Natuurlijk had ik haar tussendoor netjes op het potje gezet. Maar zonder broek aan beviel haar niet ‘Kou kou’. Dus ging ze er pas weer op zitten met broek aan. Ik zocht me suf naar momenten om het over HET woord te hebben. Maar met al die plas overal was het woord droog hoogst ongepast. Dit was veel ingewikkelder dan ik dacht. Om 10 uur ’s ochtends was ik door mijn onderbroekjes, leggings, en alle slofjes heen. Het was al op, voorbij, over. Jinthe zat de rest van de dag weer met luier en kleren aan op haar potje te psssst-en. Na het eten zit ik Jinthes (alweer gewassen) onderboekjes op te vouwen en vertel ik Jur over het avontuur. Jinthe kruipt op de bank, pakt een onderbroekje, houdt het triomfantelijk in de lucht, wijst ernaar en zegt ‘pasje!’. Niks droog. Een onderbroek staat voor plasjes.