browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

De eerste schoolweek.

Posted by on januari 19, 2017
Vorige week was het zover. Het moment waar ik vóórdat ik überhaupt overwoog om mij open te stellen voor het krijgen van kinderen al tegenop zag; de eerste schooldag. Nou ja, niet zozeer de eerste dag, meer de jaren daarna. Ik ben nogal gehecht aan mijn vrijheid. En een schoolplein is dan niet het eerste waar je aan denkt.
 
Verder waren we er allemaal aan toe. Jinthe had erg veel zin, en de tijd was rijp. Dat begreep ik ook wel. Vooral dat de tijd rijp was, maar ik nog niet echt. Dat bleek ook wel. Want Jinthe had op de wendag ’s ochtends al gezegd ‘Ik zal dapper zijn’. En je kunt alles van het kind zeggen, maar dapper was ze! Ik nam afscheid van haar toen haar lip trilde, maar ze verbeet zich dapper en toen ik door het raam gluurde prikte haar vingertje al hoog in de lucht terwijl ze in de kring zat. En terwijl ze met een trillende lip me nog een kus hand toe gooide gaf ze antwoord op wat de juf vroeg. Dat is dapperheid. Mijn hart zwol op van trots. Ik liet geen enkel traantje, thuis ook niet. Ik barste gewoon uit elkaar van trots en dankbaarheid.
 
Maar toen het echte naar school. Ten eerste. Wat is dat ineens veel en vaak! Ze gaat meer dagen naar school dan ik werk en ze is 4. Nu gaat dat haar ook prima af. Maar 5 dagen brengt een soort harnas in de tijd met zich mee. Ik ben gewend elke avond te bedenken hoe laat ik op zal staan (ondernemers voordeeltje ;-)) Vrijheid is dat. Maar vrijheid en school gaan niet zo goed samen. De wekker gaat 5 dagen om dezelfde tijd af. Het is een soort harnas waar je je in wringt. Wij hebben wat gewrongen. Want alle jopies, je zit net lekker in je werk en dan moet je alweer naar die school. En dan een boterham eten en dan weer en dan na anderhalf uur alwéér. We zaten ook ineens heel veel aan tafel. Om de haverklap. Best gezellig eigenlijk als ik eerlijk ben.
Dan zijn er de veranderingen aan je kind. Je krijgt een soort modderig varkentje thuis. Het heet buiten spelen en als het dan geregend heeft dan zijn die leuke wit-roze gympen en dat multipak met witte maillots wat ik bij de H&M kocht eigenlijk ineens niet meer zo’n verstandige keus. ‘Loslaten Thess!’ Zei is tegen mezelf. ‘Laat dat kind toch lekker vies zijn en rond raggen in de modder. Wees blij dat ze zich durft te bewegen op een schoolplein en niet in een hoekje schoon staat te wezen.’ Maar wennen is het voor me. Dat moet ik toegeven. En ik heb ook alvast van strijkbare stickers voor op je broek gekocht. Voor het eerste gat.
 
Natuurlijk ben je ook nieuwsgierig wat er dan die hele dag gebeurd terwijl jij thuis bent en geen foto’s meer krijgt van je gastouder. Dus vroeg ik op dag 2 of het goed ging met Jinthe. De juf knikte me zeer overtuigend toe. Zeer overtuigd. ‘Ze heeft gistermiddag een rollenspel op het plein georganiseerd, rollen verdeeld en iedereen moest mee winkeltje spelen.’ Jinthe’s eerste middag. Daar hebben Jur en ik wel even om gelachen thuis. Die red zich wel.
 
Er zijn ook van die grappige misverstanden. Het leek mij wel een mooie moederlijke liefdesdaad om een briefje in haar trommeltje te doen. Alleen ze kan natuurlijk niet lezen! Dus ik had een klein poppetje in het midden getekend met 2 grote poppetjes ernaast (Jur en ik natuurlijk). Met een groot hart erboven en ze hielden elkaars handen vast. Aaaaaaah.. toch? Jinthe komt huis en zegt tegen me: ‘Had je een mooie tekening voor de juf gemaakt mama?’ ‘Uhm… nee? Maar was ze er blij mee?’
 
En dan is er het ‘warme bad’ fenomeen. Als je dan je kind komt halen kom je in een soort warme poel terecht van wachtende ouders. Een héle warme poel. Zodra de school leegstroomt zie je een soort explosie van liefde en aandacht om je heen. De kinderen krijgen allerlei vragen op zich af gevuurd ‘wat heb je gedaan’ ‘was het leuk?’ ‘Met wie heb je gespeeld?’ Het is alsof iedereen zijn liefde heeft opgespaard en het over zijn/haar kind uitstort. Ik deed natuurlijk ook mee met mijn 20 opgespaarde vragen die in de afgelopen 2 uur bij me waren opgekomen. Maar je leert snel. Een kleuter verteld zeer weinig. De mijne ook. Bovendien was ze moe en wilde ze thuisgekomen zich vooral even lekker afreageren. Tegen mij natuurlijk. Ik voelde me vereerd. Ik dacht ‘jij hebt je heel goed gedragen vandaag dat je zo tekeer gaat hier.’
Maar ook dat is inmiddels over. De ‘mama ik kan niet slapen want mijn hoofd is zo druk met school’ heb ik deze tweede week niet meer gehoord. Jinthe is gewend. Ik nog niet… Maar dat komt vast. Over een jaar ofzo.

Comments are closed.